Modlitwy nad ludem (11)

Czwartek V tygodnia

Mszał Piusa V i Mszał Pawła VI

(w nawiasie słowa obecne tylko w Mszale Pawła VI)

Pol.: Bądź miłościw ludowi Twojemu, prosimy, Panie, aby (z dnia na dzień) odrzuciwszy to, co się Tobie nie podoba, doznał radości z pełnienia Twoich przykazań.

Łac.: Esto, quaesumus, Domine, propitius plebi tuae: ut, (de die in diem) quae tibi non placent, respuentes; tuorum potius repleantur delectationibus mandatorum.

Modlitwa po raz pierwszy pojawia się w Sakramentarzu z Werony (Ve 664) jako modlitwa nad ludem jednego z formularzy codziennych. Według Antoine Chavasse’a autorem formularza jest papież Wigiliusz i po raz pierwszy został on zastosowany 21 marca 538 roku, w V niedzielę Wielkiego Postu. Następnie pojawia się w Sakramentarzu gelazjańskim (GeV 224) jako modlitwa nad ludem soboty III tygodnia Wielkiego Postu i w Sakramentarzu gregoriańskim w obecnej funkcji (GrH 303).

Uwaga, kwestia redakcyjna! Modlitwa w Veronense jest nieco bardziej rozbudowana: po „ut” występuje w niej fraza „de die in diem” a po „mandatorum” jest fraza: „et mortalis vitae consolationibus gubernati proficiant ad immortalitatis effectum”. W Gelasianum i Gregorianum obu tych fraz nie ma. Mszał Piusa V dziedziczy więc wersję krótszą, a Mszał Pawła VI wstawia z powrotem jedną z zagubionych fraz.

Piątek V tygodnia

 a) Mszał Piusa V

Pol.: Wszechmogący Boże, dozwól, abyśmy zabiegając o Twoją łaskawą opiekę, zostali wybawieni od wszelkiego zła i służyli Tobie w pokoju duszy.

Łac.: Concede, quaesumus, omnipotens Deus, ut, qui protectionis tuae gratiam quaerimus, liberati a malis omnibus, secura tibi mente serviamus.

Modlitwa obecna w tradycji liturgicznej od Sakramentarza gregoriańskiego, od razu w obecnej funkcji (GrH 307).

 b) Mszał Pawła VI

Modlitwa ta sama, lekko przeredagowana:

Pol.: Wszechmogący Boże, dozwól, aby Twoi słudzy zabiegając o Twoją łaskawą opiekę, zostali wybawieni od wszelkiego zła i służyli Tobie w pokoju duszy.

Łac.: Concede, quaesumus, omnipotens Deus, ut, famuli tui, qui protectionis tuae quaerunt gratiam, liberati a malis omnibus, secura tibi mente serviant.

Sobota V tygodnia

 a) Mszał Piusa V

Pol.: Prosimy Cię, Panie, chroń proszący Cię lud swoją prawicą, oczyść go i prowadź, aby znajdując pocieszenie w obecnym życiu mógł osiągnąć przyszłe dobra.

Łac.: Tueatur, quaesumus, Domine, dextera tua populum deprecantem, et purificatum dignanter erudiat, ut consolatione praesenti ad futura bona proficiat.

Modlitwa ta sama co w poniedziałek III tygodnia Wielkiego Postu w Mszale Pawła VI, została więc już omówiona tutaj.

b) Mszał Pawła VI

Pol.: Zmiłuj się, Panie, nad błagającym Cię Kościołem i łaskawie wejrzyj na tych co skłaniają przed Tobą swe serca, aby ci, których odkupiłeś przez śmierć Twego Jednorodzonego Syna, nie ulegli grzechowi i nie ucierpieli na skutek przeciwności.

Łac.: Miserere, Domine, deprecantis Ecclesiae tuae, et inclinantibus tibi sua corda propitiatus intende, ut, quos Unigeniti Filii tui morte redemisti, nec peccatis fieri permittas obnoxios, nec opprimi patiaris adversis.

Modlitwa pochodzi z Sakramentarza z Werony (Ve 448), gdzie jest modlitwą nad ludem jednego z formularzy codziennych. Według Antoine Chavasse’a autorem formularza z tą modlitwą jest papież Wigiliusz i został on po raz pierwszy zastosowany 12 lub 19 czerwca 537 roku podczas wojny gockiej. Uwaga redakcyjna. W Veronense nie ma frazy „quos Unigeniti Filii tui morte redemisti”. Mszał wprowadził ją w miejsce frazy „quos divinarum sinis esse participes”.