2. Prefacja o Najświętszej Eucharystii

Oficjalny polski przekład: „On chciał, aby na wieki trwała pamiątka zbawczej ofiary Krzyża, dlatego spożywając z Apostołami ostatnią wieczerzę oddał się jako Baranek bez skazy na doskonałą i miłą Tobie ofiarę uwielbienia. W tym wielkim Sakramencie posilasz i uświęcasz swoich wiernych, aby ludzi mieszkających na jednej ziemi oświecała jedna wiara i łączyła jedna miłość. Przystępujemy do Uczty sakramentalnej, abyśmy przeniknięci Twoją łaską  stawali się podobni do Chrystusa, naszego niebieskiego wzoru”.

Oryginał łaciński: „Qui cum Apostolis suis in novissima cena convescens, salutiferam crucis memoriam prosecuturus in saecula, Agnum sine macula se tibi obtulit, perfectae laudis munus acceptum. Quo venerabili mysterio fideles tuos alendo sanctificas, ut humanum genus, quod continet unus orbis, una fides illuminet, caritas una coniungat. Ad mensam igitur accedimus tam mirabilis sacramenti, ut, gratiae tuae suavitate perfusi, ad caelestis formae imaginem transeamus”.

Pochodzenie: To jest nowa prefacja, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii. W niektórych frazach można wychwycić nawiązania do tekstów biblijnych lub do źródeł liturgicznych:

– „in novissima cena convescens” – „neogallikański” Mszał paryski (1738 r.) – prefacja Mszy Wieczerzy Pańskiej;

– „Agnum sine macula” – Wj 12, 5 i 1 P 1, 19);

– „una fides illuminet, caritas una coniungat” – zob. Ef 4, 5 i Ga 5, 6;

– „ad caelestis formae imaginem transeamus” – zob. 1 Kor 15, 47-49.