1. Prefacja na Msze za nowożeńców

Oficjalny polski przekład: „Ty łączysz związki małżeńskie słodkim jarzmem miłości i nierozerwalnym węzłem pokoju, aby czysta płodność świętych małżeństw służyła pomnażaniu Twoich przybranych dzieci. Twoja bowiem opatrzność, Panie, i Twoja łaska w niewysłowiony sposób do tego prowadzi, że ludzie zrodzeni dla wzbogacenia świata, przez chrzest zostają odrodzeni i powiększają Twój Kościół, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa”.

Oryginał łaciński: „Qui foedera nuptiarum blando concordiae iugo et insolubili pacis vinculo nexuisti, ut multiplicandis adoptionum filiis sanctorum connubiorum fecunditas pudica serviret. Tua enim, Domine, providentia, tuaque gratia ineffabilibus modis utrumque dispensas, ut, quod generatio ad mundi produxit ornatum, regeneratio ad Ecclesiae perducat augmentum: per Christum Dominum nostrum”.

Pochodzenie: To jest tradycyjna rzymska prefacja na zawarcie małżeństwa, poświadczona zarówno w papieskim Sakramentarzu gregoriańskim (GrH 835; pierwsza redakcja księgi ok. 625/638 r.), jak też w prezbiteralnym Sakramentarzu gelazjańskim (GeV 1446; ok. 628/715 r).

Już żeby tak podejść do źródeł z aptekarską dokładnością, w prefacji są minimalne warianty między obu rzymskimi sakramentarzami, aktualna prefacja rozstrzyga je na swój sposób:

– fraza „ut multiplicandis adoptionum filiis sanctorum connubiorum fecunditas pudica serviret” jest z GeV 1446; w GrH 835 jest: „ut adoptionem filiorum sanctorum connubiorum fecunditas pudica servaretur”;

– fraza „quod generatio ad mundi produxit ornatum” jest z GrH 835; w GeV 1446 jest: „quod generatio ad mundi edidit ornatum”;

– fraza „regeneratio ad Ecclesiae perducat augmentum” jest z GeV 1446; w GrH 835 jest: „regeneratio ad Ecclesiae edidit augmentum”